راهنماي سفروگردشگري-طبيعت گردي-جاذبه هاي گردشگري و توريستي

روستاي بوژان يكي از روستاهاي پلكاني ايران است كه در دامنه كوه ايجاد شده است.اين روستا به عنوان يك تفرجگاه مهم نزد ساكنان نيشابور شناخته مي شود.آنچه كه به محض ورود به بوژان به چشم مي آيد، ساختار خانه هاي روستا مي باشد كه بر روي شيبي ملايم، به صورت متمركز و پلكاني شكل گرفته و زيبايي خاصي را به آن بخشيده است. خانه هاي روستا بر روي يكديگر قرار دارند و اگر از داخل معابر روستا به خانه ها نگاه كنيد، آنها را به شكل آپارتمان هايي مي بينيد كه بدون پيروي از نظم خاصي در كنار يكديگر چيده شده اند. اولين خانه در پاي كوه شكل گرفته و آخرين خانه بر بلندترين نقطه ساخته شده است.

بوژان در ميان ساكنان شهر نيشابور و به گويش اهالي نيشابور، بُژ يا بِجُو ناميده مي شود و بوژان در اين گويش به معناي رشد كرده به كار مي رود.
برخي ديگر مي گويند به دليل وجود گياه بوژانه در اين منطقه نام بوژان را بر اين روستا گذاشته اند. اين گياه برگ هاي ريز و كوچك، ساقه ي بلند و بوي تندي دارد و براي جلوگيري از پوسيده شدن لباس ها توسط موريانه، اين گياه را داخل آنها مي گذارند. از سوي ديگر مي توان ريشه ي بوژان را در لغت بوران جستجو كرد. بوران به معني باد شديدي است كه زمان بارش برف دانه هاي برف را جابه جا مي كند و احتمالا اين اسم را به خاطر هواي كوهستاني و سرد روستاي بوژان به آن داده اند.

در فرهنگ دهخدا و معين، بوژ به معني گرداب، سيلاب سهمگين يا تب سنگين بدن آمده است. در برخي منابع كلمه ي بوژنه به معناي غنچه و شكوفه ي درخت به كار مي رود و اهالي بوژان نيز به غنچه بوژ مي گويند. در اين صورت از تركيب پسوند “ان ” با بوژ مي تواند به مكان سيلاب هاي سهمگين يا محل پر از شكوفه و غنچه اشاره داشته باشد.
از پسوند بوژان براي نامگذاري چشمه ساران يا مرغزاران نيز استفاده مي كنند و احتمال مي رود كه به دليل سرسبزي منطقه و وجود چشمه هاي فراوان، نام بوژان را بر آن گذاشته باشند.
در نزديكي روستا، رودخانه اي جريان دارد كه بر طراوت طبيعت مي افزايد و يكي از جوان ترين رودخانه هاي جنوبي رشته كوه بينالود است. اين رودخانه با عنوان رودخانه بوژان شناخته مي شود و از كوه هايي نظير گودزرد، بوژان و سياه خاني سرچشمه مي گيرد. طول رودخانه بوژان حدود ده كيلومتر است و در مسير آن آبشارهاي كوچك و بزرگي نيز قرار دارند.يكي از اين آبشارها، آبشار بوژان است كه در ۶ كيلومتري روستا و در انتهاي دره اي بزرگ موسوم به دره بوژان قرار دارد و براي رسيدن به آن حدود ۲ ساعت پياده روي در حاشيه رودخانه لازم است.
در بوژان و پيرامون آن دو آرامگاه وجود دارد كه نزد مردم از قداست خاصي برخوردار هستند:
* آرامگاه مطهر امام زاده سليم در شرق روستا، محل زيارت ساكنان روستاي بوژان و روستاي بوژآباد مي باشد و نسب ايشان به امام زين العابدين ( ع ) باز مي گردد.
* امام زاده خواجه گل علي كه در قسمت جنوب روستا با كمي فاصله از روستا واقع شده و فاقد مقبره مي باشد. مردم روستا اعتقاد بسياري به اين امامزاده دارند.

چشمه هاي زيادي در روستاي بوژان جاري هستند كه از ميان آنها مي توان به چشمه اولنگ، چشمه آسياب، چشمه لوش آب، چشمه كلاغ چينگ، چشمه شكر آب، چشمه بي در، چشمه آب محمود، چشمه گوري دره، چشمه باغ ملا، چشمه ار مرز، چشمه دراز آب، چشمه اويشك، چشمه مرغزاردره،سفيد رود و … اشاره نمود.

در قسمت شمال شرقي روستاي بوژان و در ميان رشته كوه هاي بينالود، كوه هايي وجود دارند كه بر زيبايي منطقه مي افزايند. اين كوه ها عبارتند از: قله شيرباد با ارتفاع حدود ۳۳۰۰ متر، گود زرد با ارتفاع حدود ۳۳۰۰ متر، كان مس با ارتفاع ۳۰۰۰ متر وقله ي سرچشمه ي مرغزار دره با ارتفاع بيش از ۳۱۰۰ متر كه از ميان آنها شيرباد به عنوان دومين قله ي بلند اين رشته كوه به شمار مي رود و به دليل وزش بادهاي سمگين در اين منطقه نام شيرباد را بر آن گذاشته اند.

دره بوژان، دره شكراب و مرغزار دره كه با كوه ها احاطه شده اند و رقص جويبارها و درختان بهشت را در خاطر رهگذران زنده مي كند. در گوشه اي ديگر جاذبه ي طبيعي ديگري به نام تخت هلاكو خودنمايي مي كند.

بسياري براي جمع آوري گياهان دارويي راهي بوژان و روستاهاي اطراف مي شوند و درمان بيماريها را در طبيعت جستجو مي كنند. ريواس، سماق، زيره كوهي، آويشن، خارمشك و بسياري گياهان دارويي ديگر در كوهستان شمالي بوژان يافت مي شود.

بافت مسكوني بوژان، در حاشيه رودخانه به صورت دو قسمت جدا از هم گسترش يافته است. در شرق رودخانه معبر اصلي روستا قرار دارد و در پيرامون آن كوچه ها بدون هيچ نظمي شكل گرفته اند. خانه هاي قديمي هنوز هم در گوشه و كنار روستا وجود دارند اما خانه هاي جديد بيشتر به چشم مي خورند. بعضي از خانه ها در داخل مزرعه يا باغ هستند و همين امر موجب تقويت گردشگري در بوژان شده است. چندين محله در اين روستا وجود دارد كه از ميان آنها مي توان به محله ي بالاده، بازنشان، كال عرب، كال وازه، باغ كهنه، كوچه حاجي شاه و محله ميان اشاره نمود.

صنايع دستي توليد شده توسط زنان روستا نيز طرفداران خاص خود را دارد. زنان در اين روستا به قالي بافي و فرت بافي مشغول هستند و محصولات خود را به گردشگران ارائه مي كنند.فرت بافي يا تن بافي به هنر بافت و تهيه ي چيزهايي از قبيل حوله، چادر شب، سفره، بقچه و… گفته مي شود كه نخ مورد نياز آن در نتيجه تابيدن پشم با دستگاه نخ ريسي توليد مي گردد.

از غذاهاي محلي بوژان ميتوان به بلغور شير، كشك، كوكو قارچ، كله جوش، حلواي محلي، فطير مسكه، نان تفدون، انواع آش، كباب، خورشت و آبگوش اشاره كرد.

خاك بوژان سياه و سرخ، داراي سنگ ريزه و بسيار حاصلخيز است به گونه اي كه هر نوع گياهي در آن فرصت رشد مي يابد. وجود آب و هواي معتدل كوهستاني نيز به رشد اين گياهان كمك مي كند و سرسبزي و خرمي را براي بوژان به ارمغان مي آورد.

در روستا حيوانات بسياري وجود دارند اما در اطراف آن و به طور كلي در رشته كوه هاي بينالود حيواناتي از قبيل قوچ، ميش، عقاب، پلنگ، گرگ، شغال و روباه نيز يافت مي شود.
براي اقامت در اين روستا مي توانيد با همراه داشتن كارت شناسايي معتبر از خانه معلم و يا سوييت هاي محلي استفاده كنيد. همچنين مي توانيد در نيشابور و در هتل ها و مهمانسراهاي اين شهر اقامت داشته باشيد. اگر دوست داريد كمپينگ در طبيعت را تجربه كنيد مي توانيد در طبيعت بي نظير بوژان چادر خود را برپا سازي.

آدرس : استان خراسان رضوي، ۱۳ كيلومتري شمال شرقي نيشابور
راه دسترسي
براي رسيدن به اين روستا به نيشابور برويد و پس از گذر از اين شهر وارد راه آسفالته اي شويد كه به بوژان منتهي مي شود و در مسير از كنار روستاهاي حميدآباد و فوشنجان و حصار بوژان، نيز مي گذرد.

منبع: سايت راهنماسفر